يكي ازمهمترين ويژگي هاي عصرحاضرشتاب فزاينده تحولات علمي، تكنولوژي ، اجتماعي و … در آن است .جوامع انساني و سازمان ها براي بقاء ، پويايي و ايجاد تحولات سازنده در آينده ناگزير از دستيابي به گرايش هاي نوين مي باشند . از سوي ديگردر همه جوامع از نهاد آموزش وپرورش انتظار مي رود كه ضمن بازآفريني در فرهنگ و انتقال از روش هاي ارزشمند پيشينيان به نسل آينده سرمنشأ تغييرات و نوآوري هاي اجتماعي باشد.